Rahman ve Rahim olan Hazreti Allah cc adıyla,

Bizleri yoktan var eden, varlığından haberdar eden, aşkıyla şevkiyle gönlümüzü bi karar eden, kainatın sahibi Halıkımız, Hazreti Allah cc’a sonsuz, nihayetsiz Hamd-u senalar olsun. O’nun habibi resullerin en Mükemmeli Efendimiz, Önderimiz, Komutanımız Hazreti Muhammed Mustafa (s.a.v.)  sonsuz salat ve selam olsun.

Kıymetli kardeşlerim,
Yüce dinimiz İslam’ın temel direği namazdır. Namazsız bir Müslüman düşünülemez. Eğer bir Müslüman namazını kasten kılmıyorsa, yani bilerek terk ediyorsa, o islam binasının temel direğini yıkıyor demektir. Onun için Efendimiz (s.a.v.) namaz üzerinde çok durmuş ve terk edilmemesi hususunda da bizleri uyarmıştır. Biz de siz ehli irfan kardeşlerimizi namaz konusunda aydınlatmaya gayret edeceğiz. Bu akşamki dersimizde cemaatle namaz kılmanın önemindenbahsedeceğiz. Yüce mevlamız tesirini ziyade eylesin. Âmin.

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla,

Hamd alemleri yoktan var eden, yüce Rabbimiz Hazreti Allah cc a, Salat ve selam Efendimiz Hazreti Muhammed Mustafa (s.a.v.)‘e, Selam olsun onun aline, ashabına, ahbabına ve tüm inanlara..

Pek aziz ve muhterem kardeşlerim,

Bizler için en büyük örnek; Hazreti Fahri Kâinat (s.a.v.) Efendimizdir. Zira Kuranı en iyi anlayan, İslam’ı en iyi yaşayan, O dur. O’nun için bizler, hayatımızın her alanını Efendimiz (s.a.v.)’ in sünnetiyle süslemeliyiz. Her halimizle onu taklit etmeli ve Nebiler Sultanına benzemeye çalışmalıyız. Bir sünnetin ihyası (yaşanması)  bir bidatın hayatımızdan yok olması demektir ve her sünnet, İslam binasının yükselmesinde bir tuğla gibidir. Bir sünneti işlemek, bu binaya bir tuğla koymak demektir. Bir bidatın hayatımıza girmesi ise, bu binadan bir tuğlanın yıkılması demektir. Onun için ehli irfan, hayatının her alanını sünnetle süslemelidir. Her haliyle Efendimize (s.a.v.) benzemeye çalışmalıdır.  

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla

Hamd olsun âlemleri yoktan var eden, yüce Rabbimiz Hazreti Allah cc ‘a, Salat ve selam olsun, O’nun Habibi Resullerin En Mükemmeli Olan Efendimiz Hazreti Muhammed Mustafa (s.a.v.) ‘e, selam olsun onun aline, ashabına ve bu Muhammedî sevdaya tutulan tüm aşk erlerine.

Aziz kardeşlerim,
Geçen haftaki sohbetimizde; Cuma günün faziletinden bahsetmiştik, bu hafta ise, Cuma günün de bizlere verilecek ecir ve sevaplardan bahsedeceğim. Bu konuda Allah’ın Resulü (s.a.v.) Efendimiz bize ne müjdeler veriyor, inşallah onları sizlerle paylaşmak istiyorum.

İbni Ömer (r.a.) Hazretleri Efendimiz (s.a.v.)’ den şöyle rivayet ediyor;

Rahman ve Rahim olan yüce Allah’ın adıyla

Bizlere İman nimetini, İslam nimetini ve Resullerin En Mükemmeli Olan Hazreti Muhammed Mustafa (s.a.v.) Efendimize ümmet olma şerefini ihsan eden, Alemlerin Rabbi olan Mevla’mıza sonsuz Hamd-u senalar olsun. O’nun Habibi Efendimiz, Önderimiz, Komutanımız, Nebiyi Muhterem (s.a.v.) ‘e sonsuz nihayetsiz salat ve selam olsun…

Aziz kardeşlerim,
Bu haftaki dersimizde, müminlerin bayram günü olan Cuma gününün öneminden, faziletinden bahsedeceğim. Yüce Mevlamız bizleri anlattıklarıyla, sizleri de dinledikleriyle amel eden kullarından eylesin. Amin.

Selman’ı Farisi (r.a.)  Hazretlerinin rivayet ettiği bir hadis-i şerifte Efendimiz (s.a.v.) şöyle buyuruyor;

Allahü Zülcelal Hazretlerine, sevaplar içende Cuma günü ve gecesinde yapılandan sevgili (kıymetli) sevap yoktur. ¹

Rahman ve Rahim olan Allah’ın adıyla
Pek aziz ve muhterem kardeşlerim,

Bizleri böyle mübarek böyle feyizli ve faziletli bir günde bir araya getiren yüce Mevla’mıza sonsuz şükürler olsun. O’nun Habibi Efendiler Efendisi Resullerin En Mükemmeli Hazreti Muhammed Mustafa (s.a.v.) Efendimize sonsuz salat ve selam olsun…

Kardeşlerim,
Kimde bir kemalat, bir inkişaf, bir güzellik tezahür etmiş ise, onun hazreti kurana ve hazreti Muhammed Mustafa (s.a.v.)  Efendimize ve onun sünnetine olan bağlılığından dolayı olmuştur. Bu manada hareket edenler hem dünyada hem de ahirette en büyük saadete mazhar olmuşlardır.

Bugün Cuma sohbetimde Ebu Hüreyre (r.a.) Hazretlerinin Efendimiz (s.a.v.) den bize aktardığı bir hadisi şerifi sizlerle paylaşmak istiyorum.

Ebu Hüreyre (r.a.) şöyle anlatıyor;